سکوت کن دریا

من قایقی شکسته و طوفان چشیده ام

از موجها بپرس

عمریست تا تمام تو را راه میروم

ساحل ندیده ام

از دورهای اسکله ؛

از کفشهای خاکی در من نشستگان

اما؛ شنیده ام

دریا سکوت کن

از ماه اوج دیده؛

شب داغدار پرس؛

ازمن مخواه ؛آنهمه را بازگو کنم

من بادهای هرزه ی بسیار دیده ام

تلخی کشیده ام

بر دوش خسته ی این سالهای سخت

با من مسافران زیادی گذشته اند

پهلو گرفته ام

اینک میان صخره و سنگی درون تو

دریاب نارفیق

مَگذار گردباد فاجعه با من چنین کند

ای میزبان سرد

من قایقی شکسته و طوفان چشیده ام

ساحل ندیده ام

ساحل ندیده ام

 دکلمه شعر با صدای خودم

http://www.mediafire.com/?6naqg2x6ggyv2ul